به گزارش دریای ورزش“، فینال مسابقات فوتبال ساحلی قهرمانی آسیا در حالی میان تیم‌های ملی ژاپن و امارات برگزار شد که از ساحلی بازان کشورمان به عنوان یکی از مدعیان اصلی کسب این جام نام برده می‌شد. اما دلایلی باعث شد تا تیم ملی فوتبال ساحلی کشورمان به شکل ناباورانه‌ای در مرحله یک چهارم نهایی مقابل ژاپن شکست بخورد و از گردونه رقابت‌ها کنار برود.

با توجه به موفقیت های فوتبال ساحلی در چند سال اخیر شاید روی سکو رفتن یک از بزرگترین توقعات فوتبال دوستان ایرانی از این تیم بود و این به دلیل موفقیت های چند سال اخیر در ذهن ها نهادینه شده است.ناکامی بزرگان در رقابت های مختلف و رشته های متفاوت امری بدیهی است و باید به نوعی با این اتفاق طبیعی برخورد کرد.

افتخارات چند سال اخیر فوتبال ساحلی را با یک مثال براحتی می توان در قبال ناکامی اخیر روشن کرد. آلمان در فوتبال جهان نامی است که شاید در آغاز هر تورنمنت فوتبال دوستان فقط قهرمانی و روی سکو رفتن این تیم می اندیشند و غیر از این برایشان قابل هضم و تصور نیست و دیدید که در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه همین تیم چگونه اسیر تیم های نه چندان معمولی شد.

در فوتبال ساحلی هم به همین شکل اتفاقات رقم خورد و تیمی که همین چند ماه قبل قهرمان جام بین قاره ای شده بود و در رقابت های به مراتب آسان تر از دیدار با روسیه و برزیل در مصاف با دو تیم آسیایی شکست خورد و جام جهانی را از دست داد.

ناکامی در نوع خود بسیار تلخ است و تعبیر هر شخصی از ناکامی می تواند بر حسب میزان اطلاعاتش از موضوع داشته باشد و قضاوت ها در مورد حذف تیم ملی فوتبال ساحلی باید بر اساس واقعیات صورت بگیرد اما باید به این نکته توجه کرد که در دنیای امروز ورزش این اسم ها نیستند که روی سکو می روند و نفرات با آمادگی خود می توانند در اوج گمنامی و در کمال ناباوری فوتبالدوستان ،پیش بینی ها را تغییر دهند.

یکی از مشکلاتی که به اتفاق، بازیکنان تیم ملی فوتبال ساحلی کشورمان بر آن اذعان داشتند، نبود بازی‌های تدارکاتی در سطح کلاس جهانی بود که در ابتدا فدراسیون فوتبال بازی دوستانه‌ای با تیم ملی برزیل تدارک دیده بود که به یکباره به دلیل هزینه زیاد برای انتقال بازیکنان به این کشور، این دیدار تاریخی لغو شد. بعد از این موضوع دپارتمان فوتبال ساحلی چندین اردوی استانی ترتیب داد، اما باید توجه کرد جایگزینی اردو‌های استانی، مانند بوشهر و بندرعباس هرگز به کیفیت بازی‌های ملی نمی‌رسید. با این حال از نظر فدراسیون فوتبال همین اردو نیز از هیچی بهتر بود!

نقش کمیته فنی در ماجرای حذف تیم ملی فوتبال

نفرات کمیته فنی در زمان مقرر جلسات را برگزار می کنند اما ما معتقدیم پیش بینی این اتفاق قبل از وقوع باید توسط کمیته فنی انجام میشد و به نوعی با راهکار های مناسب مشکلات را دور میزدند و در گام دوم باید بعد از شکست به سرعت این ماجرا را ریشه یابی کنند و با آسیب شناسی درست و اصولی برای رقابت های آینده برنامه ریزی کنند و کمیته فنی هم نقش زیادی در ناکامی ناباورانه فوتبال ساحلی دارد.

اکتاویو و تغییر ۱۸۰ درجه ای برخی منتقدان

مارکو اوکتاویو برزیلی با تیم فوتبال ساحلی ایران افتخارات زیادی کسب کرده است و در مورد دانش این مربی نمی توان ایراد گرفت چرا که همین مربی ۴ ماه قبل در همین سن و سال توانست ایران را به قهرمانی جام بین قاره ای برساند و در این نقطه باید اشاره کرد که یک مربی ابزار های لازم برای قهرمانی از جمله زمین ، اردو و بازی های تدار کاتی را به عنوان موضوع محوری باید در اختیار داشته باشد و اکتاویو همان سرمربی است که ۴ ماه قبل به او افتخار می کردیم و انتقاد غیر منصفانه از او عاد لانه نیست هر چند نقش او در شکست هم کمرنگ نیست.

غرور کاذب بازیکنان با شروع رقابت‌های آسیایی

با توجه به اینکه فوتبال ساحلی ایران از سطح آسیا فراتر رفته است، کم کم در ضمیر ناخودآگاه بازیکنان، بازی‌های آسیایی مانند مسابقات تمرینی است و مطمئنا انگیزه لازم برای شکست دادن رقبا در آنها وجود ندارد.

از مصدومیت احمدزاده و حسینی ضربه خوردیم

برخی بر این باور هستند مصدومیت ادامه دار محمد احمدزاده و پیمان حسینی، روی انگیزه بچه‌ها تاثیر داشته است و همچنین با وجود درمان آسیب دیدگی، آن‌ها باز هم به شرایط آرمانی دست پیدا نکردند.

پیشکسوتان فوتبال ساحلی بر این باورند جوانگرایی در تیم ملی به شکل اصولی صورت نگرفته است و ما در برخی از پُست‌ها جانشین مطمئنی برای بازیکنانی، چون مسیگر، احمدزاده و حسینی نداریم.

در این مورد خاص باید استعداد ها را پیدا کرد و برای شکوفا شدنشان زمان داد وگرنه جایگزین مطمئن برای این بازیکنان باتجربه و ستاره ر کوتاه مدت جواب نخواهد داد و بهتر بود از نفرات جدید که اتفاقا از طریق استعداد یابی کشف شده اند در رقابت های معمولی و بی تاثیر استفاده کرد تا در آینده نگران بازنشستگی ستارگان فوتبال ساحلی نباشیم.

اما مهمترین نکته در مورد فوتبال ساحلی ایران که کمتر به آن توجه می شود و با توجه به روحیه رئیس دپارتمان فوتبال ساحلی کمتر عنوان می شود موضوع مالی در این رشته پر طرفدار و جذاب است.

فوتبال ساحلی در کشور ما بارها با مدال آوری موفقیت و غرور را برایمان تفسیر و تعبیر کرده است اما دریغ از یک پاداش خشک و خالی در قبال قهرمانی در جام بین قاره ای و افتخارات دیگر جام ها …
شاید اگر در رشته ای دیگر مثل فوتبال ما فقط یک تیم معمولی را شکست می دادیم پاداشی به اندازه چندین سال فوتبال ساحلی را در ازای یک بازیکن آنها هزینه می کردیم و مردان سر به زیر و ساکت فوتبال ساحلی در کمال سکوت فقط به وظیفه شان عمل می کنند و شاید این ناکامی به زعم برخی پیشکسوتان ضعف تشکیلات فوتبال ساحلی باشد اما اگر این بود که ما در ۹ سال اخیر اینهمه افتخار کسب نمی کردیم.

به هر حال این ناکامی برای رشته ای که فقط با موفقیت پیوند خورده بود شاید تلنگری برای رفع مشکلات فنی و غیر فنی باشد و سهم بندی شکست از اکتاویو ، کمیته فنی تا رئیس دپارتمان ،فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان به درستی انجام شود./ باشگاه خبرنگاران جوان