دریای ورزش“،  ملی‌پوش سبک وزن تکواندوی ایران از انگیزه‌اش برای بازگشت به روزهای طلایی و رسیدن به سکوی المپیک می‌گوید.

به گزارش دریای ورزش“، تکواندوکاری که قبل از ۲۰ سالگی به خیلی از افتخارات بزرگ همچون قهرمانی در بازی‌های آسیایی و کسب مدال طلای جهان رسید؛ شاید بعد از ناکامی در المپیک ریو هنوز نتوانسته به دوران اوج بازگردد. فرزان عاشورزاده که یک پدیده در دنیای تکواندو بود و لقب سونامی را یدک می کشد، در سال ۲۰۱۸ هم دست خالی نماند. او به مدال نقره قهرمانی آسیا و مدال برنز بازی های آسیایی دست یافت و حالا تمام انگیزه اش رفتن روی سکوی المپیک است.
فرزان ۲۲ ساله هنوز فرصت های زیادی را پیش روی خود می بیند تا به یکی از پرافتخارترین های تاریخ تکواندوی ایران تبدیل شود. او بدون هیچ بهانه تراشی و بدون توجه به حاشیه‌ها فقط به موفقیت در مسابقات پیش رو فکر می‌کند. دقایقی با سونامی تکواندوی ایران همکلام شدیم تا از وضعیت او بیشتر باخبر شویم.
در ادامه مشروح صحبت های فرزان عاشورزاده با خبرنگار “ورزش سه”  را می‌خوانید.

صلاح دیدند در انتخابی مبارزه کنم

بعد از گرندپری منچستر حدود یک ماه استراحت داشتم و این روزها هم درگیر مسابقات لیگ و تمرینات فشرده هستم. چند هفته دیگر مسابقات انتخابی تیم ملی را در پیش داریم که کادرفنی صلاح دیده من در این رقابت‌ها شرکت کنم. با تمام توان به مصاف حریفانم می روم تا بتوانم خودم را بار دیگر ثابت کنم. چند نفری از حضور در این مسابقات معاف شدند؛ اما کادرفنی از قبل اعلام کرده بود که این معافیت شامل مدال‌آوران قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی نمی‌شود.

امسال هم دست خالی نماندم

امسال مسابقات قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی را داشتیم که خدا را شکر دست خالی نماندم. با اینکه عملکردم مثل گذشته نبود و نتوانستم به هدف اصلی‌ام یعنی کسب مدال طلا برسم؛ اما به هر حال همین که روند مدال آوری‌ام قطع نشد، اتفاق مثبتی بود. البته در گرندپری منچستر نتوانستم مدال بگیرم؛ اگرچه با نتیجه نزدیکی مبارزه را واگذار کردم و می‌توانستم برنده باشم.

کار نیمه تمام ریو را در توکیو تمام می‌کنم

هم اکنون در رنکینگ المپیکی نفر ششم و هفتم هستم. تمام تلاشم برای قرار گرفتن در میان ۶ نفر برتر رنکینگ است تا بتوانم اول سهمیه المپیک را کسب کنم و بعد از آن هم به هدفم بزرگم یعنی مدال المپیک برسم. امیدوارم کار نیمه تمام خودم در المپیک ریو را در المپیک توکیو تمام کنم. می‌دانم از ورزش چه می‌خواهم و دنبال اهدافم می‌روم. گاهی اوقات می‌شود که با وجود تلاش‌های فراوان مزد زحماتم را نمی‌گیرم؛ اما هیچ وقت ناامید نشدم.

هیچ ورزشکاری نمی‌تواند همیشه طلایی باشد

فراز و نشیب در ورزش حرفه‌ای طبیعی است. زندگی برای من ادامه دارد و اینطور نیست که به خاطر حذف از یکی، ۲ مسابقه ناامید شوم. نمی‌شود ریتم طلایی بودن یک ورزشکار همیشه ماندگار باشد. به هر حال من هم دوره‌ای افت کردم و سعی می‌کنم باقدرت تر از قبل برگردم. انگیزه زیادی دارم و می‌خواهم به روزهای طلایی برگردم. امیدوارم گُل کارم در المپیک باشد تا به هدف بزرگم برسم. / ورزش ۳