دریای ورزش“، ملی پوش ۹۷ کیلوگریم کشتی آزاد ایران گفت: برای تمرین از ساری خارج شده و با حسن یزدانی، کامران قاسمپور و امیرحسین زارع تمرین می کنم.

به گزارش دریای ورزش“، محمدحسین محمدیان در ابتدای صحبت هایش درباره برنامه اش برای المپیک اظهار داشت: هدف هر ورزشکاری کسب مدال در المپیک است و من هم به دنبال کسب خوشرنگ ترین مدال هستم.

مدعی وزن ۹۷ کیلوگرم کشتی آزاد که کایل اسنایدر آمریکایی را در تورنمنت پلیکونه ایتالیا شکست داد، در مورد اینکه چقدر به طلای المپیک فکر می کند، تصریح کرد: قطعا فقط به همین فکر می کنم. من با کمک کادرفنی توانستم نتیجه خوبی در ایتالیا بگیرم اما آن، یک تورنمنت بود و باید فراموشش شود. این بردها در مسابقات رسمی شیرین تر است و باید در رقابت های جهانی و المپیک شکل بگیرد. من همه تلاشم که نتیجه اصلی در المپیک رقم بخورد.

وی در پاسخ به این سوال که تعویق المپیک به جراحی علیرضا کریمی و بازگشت او به جمع مدعیان ۹۷ کیلوگرم، شانس کدام مدعی این وزن برای حضور در توکیو بیشتر است، گفت: به نظرم باید تعویق المپیک را به فال نیک گرفت. حالا یک سال بیشتر وقت دارم که پخته تر شوم. علیرضا کریمی هم تا آن وقت می رسد و انتخابی خوبی در وزن ۹۷ کیلوگرم برگزار خواهد شد. تا کشتی گیر خوبی که لایقش هست انتخاب شود. حتما این انتخابی ها کمک می کند که بهترین نفر صاحب دوبنده تیم ملی شود و و یک مدال خوشرنگ در این وزن داشته باشیم.

وی در واکنش به صحبت های پدرش درمورد محرومیت ۴ ساله محمدحسین، درخصوص اتفاقی که سال ها پیش برایش رخ داد، خاطرنشان کرد: من خیلی جاها گفتم، دوپینگی که از من گرفته شد، خارج از مسابقه بود و هیچ اجباری نبود که تست دهم. من از خودم مطمئن بودم که تست دادم. طبق قانون وادا یک ورزشکار سه بار می تواند تست ندهد اما من به عنوان اولین نفر تست دادم. از چند روز قبل هم به من گفته بودند که نمایندگان وادا به اردو می آیند و تست می گیرند. من آگاهی داشتم که آنها می آیند. چند روز بعد از تست، تماس گرفتند و گفتند چه ماده ممنوعه ای مصرف کردی، درحالیکه چیزی استفاده نکرده بودم. رئیس فدراسیون پزشکی وقت، گفت به شهرم بروم و نامه ای فرمالیته بیاورم که به خاطر درد زانویم، دارو مصرف کرده ام. بعد همه مردم می پرسیدند که چه آمپولی مصرف کردی. من هم به شهرم رفتم که نسخه بیاروم اما برعکس شد و با آن نسخه یک روز هم کم نشد. ۴ سال و یک روز گذشت و بعد از آن اجازه کشتی گرفتن گرفتم. موضوع زانوی مصدوم با توصیه رئیس کمیته پزشکی فدراسیون بود درحالیکه چنین چیزی نبود و نتیجه هم نداد.

محمدیان که میهمان برنامه دایره طلایی بود، با اشاره به دوران سخت محرومیت گفت: اگر امروز اینجا هستم و این چند مسابقه ای که رفتم و نتیجه گرفتم برای این بود که خودم را و بی گناهی ام را اثبات کنم. اینکه مرا ۴ سال خانه نشین کردند. در آن مدت، هر روز به این فکر می کردم که محرومیت زودتر تمام شود و خودم را نشان دهم. مثل تمام قهرمانان غذا می‌خوردم، می خوابیدم، زندگی می کردم و فقط مسابقه نمی دادم. خودم را در اردوی تیم ملی می دیدم چون می خواستم برگردم. در مسابقات جهانی خودم را جلوی حریفان می گذاشتم و در المپیک می دیدم.

فرزند عسگری محمدیان رشید سعدالله یف روس را بهترین کشتی گیر خارجی ۹۷ کیلوگرم عنوان کرد و گفت: ان شاءالله می روم که او را ببرم.

محمدیان، بووایسا سایتی اف روس را الگویش دانست و تاکید کرد که در بین تیم های فوتبال خارجی طرفدار بارسلوناست. او که شاگرد اسماعیل دنگسرکی بوده، تاکید کرد که برای تمرین از ساری خارج شده و با حسن یزدانی، کامران قاسمپور و امیرحسین زارع تمرین می کند.

وی همچنین در مورد وضعیت امکانات شهرش در زمینه کشتی گفت: در ساری واقعا به لحاظ امکانات ضعیف هستیم. سالنی که من در آن تمرین می کنم و قبلتر از من هم قهرمانان بزرگی چون پدرم، مجید ترکان، مراد محمدی و خیلی از قهرمانان دیگر در آن تمرین می کردند، سالن بسیار کوچکی است که فقط تشک کشتی دارد. اینهمه صحبت می شود، اما امیدوارم رسیدگی شود و سالنی در حد ساری و سایر شهرها ساخته شود. در ساری فقط با یک تخته تشک تمرین می کنند. امیدوارم مسئولان ورزش رسیدگی کنند.

محمدحسین محمدیان در مورد نیاز کشتی گیران به حضور در اردوی تیم ملی تصریح کرد: چند اردوی خوب را باید پشت سر بگذاریم تا به آمادگی نسبی برسیم. هر چقدر هم تمرین کشتی کنیم بدن به بدن خوردن با حریفان مختلف بیشتر به ما کمک می کند و حتما باید چند اردو را پشت سر بگذاریم.

مدعی وزن ۹۷ کیلوگرم کشتی آزاد در خاتمه ضمن تشکر از تمام کسانی که در مدت محرومیتش به حفظ انگیزه هایش کمک کردند، تاکید کرد: دست پدر و مادرم را می بوسم که در این چند ساله خیلی به من کمک کردند. از تمام کسانی که خالصانه کنارم ایستادند متشکرم. من همیشه سعی کردم راه درست را بروم. اینطور فکر نکردم که ۴ سال محرومم و حالا دو سال استراحت کنم و دو سال کشتی تمرین کنم. در این مدت بیشتر از  دو سه هفته تمرین را رها نکردم. ۶ ماه تمرین و چند هفته استراحت مثل بقیه کشتی گیران در برنامه ام بود. امیدوارم این اتفاق برای هیچ کسی رخ ندهد اما اگر ناخواسته رخ داد صبر اوج احترام به حکمت خداست، من صبر کردم و امیدوارم خدا آن را ببیند.